Leo Endedijk
Eigenlijk had Leo Endedijk (1957) niet zoveel met molens, toen hij op 1 april 1985 bij de vereniging De Hollandsche Molen mocht beginnen als redacteur van het verenigingsblad. Al snel werd hij gegrepen door de veelzijdigheid van de molenwereld. Van 1990 tot 2017 was hij directeur en leidde de vereniging door een tijd vol veranderingen en versterkte hij de positie van De Hollandsche Molen in vele opzichten. “De maatschappij verandert, daar ligt nu de grote uitdaging.”
Zijn 27 jaar durende directeurschap was niet bepaald een rustig ritje. Vier grote ontwikkelingen, vaak met elkaar vervlochten, liepen als een rode draad door zijn carrière. De relatie met de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, voorheen de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. De positie van de molen ten opzichte van andere monumenten. Het imago van de molen en de manier waarop De Hollandsche Molen ging communiceren met ‘het publiek’. En de ingrijpende verandering van geldstromen en fondswerving.
Endedijk studeerde in een tijd van grote werkloosheid en was allang blij dat hij in 1985 een baantje als redacteur bij De Hollandsche Molen kon bemachtigen. Het afstuderen schoot er vervolgens bij in. “Ik dacht het één of twee jaar te doen. Maar ik kwam op een plek terecht waar mijn talenten tot volle ontplooiing zijn gekomen. Ik heb altijd goed geluisterd, gekeken en de ontwikkelingen bijgehouden. Dat ik daarmee ‘de molen’ uiteindelijk mede een steeds beter imago heb kunnen geven, had ik nooit gedacht.”
Buitenbeentje
‘Leuke jongen. Met kettinkje’, had de sollicitatiecommissie op het formulier geschreven na het kennismakingsgesprek met de linkse rakker, die met zijn manier van kleden niet direct aansloot bij de formele organisatie die De Hollandsche Molen destijds was. Toenmalig directeur De Koning zag echter veel in het buitenbeentje en nam hem onder zijn hoede.
Wilt u meer lezen? Bekijk hier het artikel van het gehele interview (maart 2021).